Gelen mevsim bazen,
Daha soğuk, daha dondurucu olabilir,
Giden mevsimden.
Üstelik hayat keyifli de geçmiyor olabilir,
Ya da baştan aşağı eziyete dönüşebilir bile bazen.
Hatta
Baştan aşağı buz tutarak donmuş olabilir yüreğin
Dışarıya tek bir tane kar dahi düşmüyorken.
İşte bu zamanlarda, neden böyle acaba diye,
Sebebini sormak yerine,
Buna da şükür diyecekmişiz,
Daha beterini görmektense
Çünkü Tanrı,
Halimize acıyarak merhamet de edebilirmiş,
Düşürebilirmiş de bizi daha beter bir hale,
Şükretmediniz diye!
Bazen böyle hallerde,
Mızmızlanıp kendi kendime söylendiğimde
Ne biçim konuşuyorsun tövbe de,
Günaha giriyorsun deyip soruyorlar,
Hiç Allah korkusu yok mu sen de?
Beni bilen bilir,
Ne inanırım körü körüne ilim ve aklın olmaz dediğine,
Akılla inancın sonu gelmez mücadelesinden korkup
Kolayı seçen zavallı bir ateistim ne de.
Cehennem korkusuyla saklayarak düşündüklerini zihninde
Tanrıya temelinde korku olan sahte bir hürmet göstermektense
Sırtımı verip O’nun “Hiç düşünmez misiniz” diyen sözlerine
Düşündüklerini korkmadan söyleyen biriyim sadece.
Sırf düşündüklerimi söylüyorum diye
Yakacaksa Tanrı beni cehennemin kor ateşinde
Düşündüklerini söyleyenleri diri diri yakan engizisyon ve
Düşüncesi yüzünden insanları çürütenler hapislerde
Tanrının izinden giden dosdoğru kişiler demek ki,
Demek ki yanlış ben ve benim gibi düşünenlerde.
Yok, öyle değilse, aklımdakini söylüyorum işte,
O Tanrı ki, her şeyin tek ve mutlak sahibi,
Güç onundur ki kımıldayamaz bir mikron bile
O’nun iradesi ve izni olmadan hiçbir zerre
Beni neden hesaba çeker ahrette,
Benmişim gibi,
Zerre günahın olmadığı cennette
Yasak meyvenin ağacını yaratıp,
“Yiyip için ama sakına şu ağaca yaklaşmayın” diyerek
Günahı perçinleyen zihinlere?
Benmişim gibi,
“Kıyamet günü Allah katında insanların en kötüsü,
Fenalığından korkularak kendine hürmet edilen kimsedir.”
Diyen bir peygamberi insanlara rehber olarak gönderen?
Sonra da insanları cehennemin sonsuz ateşiyle tehdit ederek,
Onlardan saygı, sevgi ve itaat isteyen.
Benmişim gibi,
Adaletsizliğin saltanat tahtına oturmasına sessiz kalan
Benmişim gibi,
Haksızlığın da adaletsizliğe vezirlik yapmasına seyirci olan
Benmiyim, akıtılan bunca kana göz yuman.
Ben mi veriyorum gücü şerefsizlere
Güçsüz olanlara eziyet edip onları sömürsünler diye.
Tamam, Tanrı özünde iyi biri aslında,
Tamam, herkesin bir iradesi bir nefsi var,
Aslında kötü ve suçlu olan insan ama
Aklınız aşkına,
Hiç mi pay sahibi değil insanın işlediği günahtan,
O günahı yaratan?
Ben doğruyu da gösterdim eğriyi de, gerisi size kalmış demek,
Kurtarıyor mu vicdanı çektiği azaptan?
Yani, “Ben yaptım ama kullanılmasına karşıyım” demek
Kurtarıyor mu, atom bombasını yapan mucidi,
Eşi benzeri görülmemiş bir katliamın sorumluluğundan?
metehan_derindeniz / Ocak 2012
