MEĞER

Meğer sevemek,
Ateşe atmakmış yüreğini kendi ellerinle
Mutluluk zannettiğin,
Kocaman süslü püslü bir kapıymış meğer
Bir tek gülüşle açılıveren uçsuz bucaksız bir kedere.
Ve yapayalnız kalmakmış sevmek,
Her gün sevdiğinle aynı şehrin ayrı kaldırımlarında yürüsen de.
Yüreğindeki umutlar kırılıp paramparça
Kelime kelime dökülürken dizelere
Söylemek başka zormuş susmak bir başka
Derdin nedir söyle diyenlere.
İşte şimdi söylüyorum;
Gökkuşağına sevdalandığım günden beri
Yürür oldum yağmura hasret sevda çölünde.
Bir kere dahi görebilmek ümidi ile
Kendi yağmurlarını yağdırıyor gözlerim
hepsi bu işte!

metehan_derindeniz  Temmuz 2012